Ben je de eerste in je familie die verder studeert? Dan mag je jezelf een pioniersstudent noemen. Als first in the family kom je soms in situaties terecht die niet herkenbaar zijn voor andere studenten, want hoe leg je āverder studerenā eigenlijk uit aan je ouders? En bij wie kan je terecht als je met vragen zit? Twee pioniersstudenten aan de Universiteit Antwerpen delen hun ervaringen.
Natuurlijk! Ik ben Louize en zit momenteel in mijn eerste jaar van de bachelor rechten aan de Universiteit Antwerpen.
Het was vooral geen voor de hand liggende keuze. Al heel mijn leven bepaalden anderen wat ik wel en niet aankon. In het zesde leerjaar raadden mijn leraren me aan om bso te volgen, maar ik heb toch besloten om naar het tso te gaan. Na een paar jaar bleek tso te gemakkelijk voor mij. Door dit besef begon ik serieus na te denken over verder studeren. In the end werd het voor mij duidelijk dat ik rechten wilde studeren, iets waar mijn leerkrachten van vroeger waarschijnlijk van zouden opkijken!
Vertellen aan mijn ouders dat ik verder wilde studeren was zeker niet stressvol. Mijn ouders hebben me juist aangemoedigd om verder te studeren en ze wisten al lang dat ik absoluut niet het familiebedrijf in wilde. Ze stonden al achter mijn keuze voordat ik het zelfs maar had uitgesproken. Ik had eigenlijk meer stress om als tso-student te zeggen dat ik rechten wilde proberen, omdat mensen door bepaalde vooroordelen denken dat dit niet mogelijk is.
Het overwinnen van mijn eerste blok- en examenperiode. Ik had totƔƔl geen idee wat ik kon verwachten en hoe ik me het beste kon voorbereiden. Spoiler alert: mijn ouders wisten het ook niet. Ik ben daarom gaan aankloppen bij Mentoraat Plus van UAntwerpen, een dienst die ondersteuning biedt aan eerstejaarsstudenten bij de overgang naar het hoger onderwijs. Die persoonlijke begeleiding heeft mij enorm geholpen en ervoor gezorgd dat ik nu besties ben met mijn codex.
Als je van je ouders de kans krijgt om verder te studeren Ć©n je hebt zin om die stap te zetten: gewoon doen! Je wilt later niet vastzitten in een job die je niet graag doet en je constant zitten afvragen: "What if?ā Het lijkt misschien een banale keuze, maar het heeft een impact op de rest van je leven.
Laat je trouwens niet intimideren door het feit dat je de eerste bent in je familie die verder studeert. Geloof in jezelf en wees niet bang om hulp te vragen aan je docenten, studentenbegeleiders of medestudenten. Lukt het de eerste keer niet? No worries, want met de tweede zit krijg je altijd een tweede kans op slagen.
Yes! Ik ben Hajar, 20 jaar en student Social-Economic Sciences aan UAntwerpen. Ik ben opgegroeid in Spanje, maar mijn ouders zijn allebei van Marokkaanse afkomst.
Initieel wilde ik eigenlijk niet verder studeren, omdat ik zoiets had van: āIk heb net 6 jaar middelbaar achter de rug, ik wil niet nĆ³g langer studeren.ā Maar uiteindelijk heeft de infodag op de Faculteit Sociale Wetenschappen van de Universiteit Antwerpen mij toch overtuigd om te kiezen voor Social-Economic Sciences.
Eerlijk gezegd, Nederlands is niet mijn beste taal, vooral als ik moet schrijven. Ik ben zo'n 12 jaar geleden met mijn familie naar Belgiƫ gekomen vanuit Spanje, en als 8-jarige was het echt tough om plotseling een nieuwe taal te leren. But hey, ondertussen is mijn Engels dankzij o.a. het internet veel beter geworden, dus het is echt nice dat ik een studierichting in het Engels kan volgen.
Daarnaast was ik op zoek naar een opleiding - net zoals Wetenschappen-Wiskunde in het middelbaar - waar je later verschillende richtingen mee kunt inslaan. Social-Economic Sciences is daarom the perfect match, omdat ik zowel een brede economische basis als een sociale component meekrijg.
Mijn ouders reageerden positief, want voor hen is dat echt superbelangrijk, omdat ze zelf vroeger weinig kansen hebben gekregen. Mijn moeder kan bijvoorbeeld niet lezen of schrijven, omdat ze geen toegang had tot onderwijs.
Soms botsen we daarom wel eens met elkaar, omdat mijn ouders niet echt snappen how student life works. Als ik bijvoorbeeld na de lessen nog wat tijd wil doorbrengen met vrienden of gewoon wat wil chillen, stellen ze altijd de vraag: "Waarom zou je dat doen als dat niet rechtstreeks te maken heeft met je studies?"
Daarbovenop zijn ze nog niet 100% mee met het concept āstuderenā. Mijn eerste examen dit jaar viel op 30 mei, dus aan het begin van de maand begon ik al te stressen omdat ik ook nog taken moest indienen enzo. Maar mijn ouders zeggen dan: "Waarom stress je zo? Je hebt toch pas examen de 30ste?"
Op zulke momenten moet ik even diep in- en uitademen to keep my cool, maar natuurlijk kan ik het mijn ouders niet kwalijk nemen dat ze zo denken. Ze weten gewoon niet beter en het is ook allemaal nieuw voor hen.
Omdat mijn ouders het Nederlands niet heel goed beheersen, moest ik al van jongs af aan super zelfstandig zijn. Elke keer als ik papieren of administratieve zaken van school meekreeg, moest ik dat meestal in m'n eentje regelen. Hetzelfde gold voor mijn inschrijving aan de universiteit. Op je eigen benen kunnen staan is nice, maar het zorgt ook voor stress omdat je ineens veel verantwoordelijkheid krijgt.
Als pioniersstudent ben ik ook vaak te streng voor mezelf. Net omdat ik weet dat mijn eigen moeder nooit naar school is kunnen gaan, besef ik nĆ³g meer hoe belangrijk het is om mijn best te doen. Maar soms ga ik daarin iets te ver en leg ik mezelf te veel druk op. Het werd soms zo erg dat ik in de middelbare school last kreeg van haaruitval. Zelfs mijn eigen leraren zeiden dan: girl, chill, je punten zijn Ć©cht goed. No worries.
Hoger onderwijs lijkt very overwhelming, vooral wanneer je nog in het middelbaar zit. Maar eigenlijk is er niet echt zoān groot verschil tussen de twee. Net als in het middelbaar heb je examens en moet je er wel wat voor willen werken. Dus laat je alsjeblieft niet ontmoedigen door studenten die al op de universiteit of hogeschool zitten en klagen over hoe moeilijk het is of hoeveel herexamens ze hebben. Probeer het gewoon en je zal zien dat het best meevalt. You can do it, trust me!
...